Παραθυρεοειδης Αδένες και Παραθυρεοειδισμός
Ελληνικοί υπότιτλοι:
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μία ασθένεια στους παραθυρεοειδης αδένες που επηρεάζει έναν στους 800 ανθρώπους κατά την διάρκεια της ζωής τους και μία στις 250 γυναίκες άνω των 50 ετών. Καθώς οι παραθυρεοειδείς αδένες ελέγχουν τα επίπεδα ασβεστίου στο σώμα μας ο υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μια ασθένεια μη φυσιολογικής διάθεσης ασβεστίου.
Υπάρχουν 4 θυρεοειδής αδένες πίσω από τον θυρεοειδή αδένα. Ο παραθυρεοειδης αδένας παρακολουθεί και ελέγχει την ποσότητα ασβεστίου στο αίμα και στα οστά μας εκκρίνοντας μία ορμόνη που ονομάζεται παραθυρεοειδική ορμόνη ή PTH. Κάθε αδένας παρακολουθεί το ασβέστιο στο αίμα και ανταποκρίνεται κάνοντας περισσότερο ή λιγότερο την ορμόνη PTH.
Υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μία ασθένεια που συμβαίνει όταν ένας από τους παραθυρεοειδείς αδένες αναπτύσσουν έναν όγκο. Ο όγκος αυτός παράγει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα παραθυρεοειδούς ορμόνης, η οποία απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος. Η περίσσεια παραθυρεοειδούς ορμόνης ταξιδεύει στο αίμα και στα οστά, η ορμόνη ενεργοποιεί τα κύτταρα εντός των οστών για να τρώει, προκαλώντας συχνά κατάγματα οστεοπόρωσης και οστικό πόνο. Η καταστροφή του οστού απελευθερώνει ασβέστιο στο αίμα.
Υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα παρατηρούνται σχεδόν σε όλους τους ασθενείς με όγκο παραθυρεοειδούς, το υπερβολικό ασβέστιο μπορεί να συσσωρευτεί στις αρτηρίες αυξάνοντας την αθηροσκλήρωση σε όλο το σώμα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε υψηλή αρτηριακή πίεση και αυξάνοντας τους κινδύνους για καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου συχνά επηρεάζουν το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς προκαλώντας κολπική μαρμαρυγή και ταχυπαλμία.
Το περίσευμα ασβεστίου στο αίμα συσσωρεύεται στα νεφρά σχηματίζοντας πέτρες στα νεφρά και περιστασιακά προκαλώντας νεφρική ανεπάρκεια. Υψηλά επίπεδα ασβεστίου επηρεάζουν επίσης τον εγκέφαλο αφού χρησιμοποιούμε ασβέστιο στο ηλεκτρικό σύστημα των νεύρων μας. Το υψηλό ασβέστιο στο αίμα σχετίζεται με βραδύτερο νευρικό σύστημα το οποίο δίνει συμπτώματα κόπωσης, απώλεια μνήμης και κακή συγκέντρωση. Πολλοί ασθενείς με υψηλό ασβέστιο στο αίμα έχουν χρόνια κόπωση για αυτόν τον λόγο. Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου έχουν επίδραση στο στομάχι και στα έντερα συχνά προκαλώντας γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση συνήθως γνωστή ως ΓΟΠ και κοιλιακό πόνο. Τα υψηλά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα σχετίζονται ακόμη και με υψηλότερους κινδύνους για διάφορους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του μαστού, του παχέος εντέρου και των νεφρών. Μερικοί από τους οποίους είναι διπλάσιοι από τους συνηθισμένους σε ασθενείς με υψηλό ασβέστιο στο αίμα.
Εκτιμάται ότι ο υπερπαραθυρεοειδισμός χωρίς θεραπεία μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο ζωής ενός ασθενούς κατά πέντε ή έξι χρόνια ακόμη και όταν το ασβέστιο είναι ελαφρώς αυξημένο. Δεν υπάρχουν φάρμακα ή άλλες θεραπείες που μπορούν να επιβραδύνουν την διαδικασία της καταστροφής των οστών ή να πάρουν την θέση της χειρουργικής αφαίρεσης του παραθυρεοειδούς όγκου.
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός θεραπεύεται με χειρουργική αφαίρεση του όγκου στον παραθυρεοειδης. Στα χέρια ενός ειδικού η χειρουργική επέμβαση παραθυρεοειδούς είναι μία απλή διαδικασία ασθενών που μπορεί συχνά να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από 20 λεπτά. Καθώς το 30% των ασθενών με υπερπαραθυρεοειδισμό θα έχουν περισσότερους από έναν όγκους παραθυρεοειδούς, ο χειρούργος σας θα εξετάσει και τους τέσσερις παραθυρεοειδης αδένες για να είναι σίγουρος ότι ένας δεύτερος όγκος δεν έχει μείνει πίσω. Όταν ο όγκος παραθυρεοειδούς έχει αφαιρεθεί και η ασθένεια θεραπεύεται.
Η διαδικασία της καταστροφής των οστών σταματά μέσα σε λίγα λεπτά, ο πόνος στα οστά συνήθως εξαφανίζεται μέσα σε λίγες ώρες, τα οστά αρχίζουν να αναγεννούνται μέσα σε λίγες μέρες και η οστεοπόρωση αρχίζει να βελτιώνεται. Η περίσσεια ασβεστίου στο αίμα θα έχει φύγει μέσα σε λίγες ώρες και μέσα σε μία ή δύο εβδομάδες οι περισσότεροι ασθενείς αισθάνονται σημαντικά καλύτερα. Οι κίνδυνοι για την υγεία από υψηλό ασβέστιο στο αίμα αρχίζουν να μειώνονται μέσα σε λίγες μέρες μετά την αφαίρεση του όγκου του παραθυρεοειδούς.
Ο παραθυρεοειδισμός είναι μια ασθένεια που κάνει τους ασθενείς να αισθάνονται άσχημα, ενώ παράλληλα αργά καταστρέφει το σώμα τους. Όλοι οι ασθενείς αυτού του τύπου θα πρέπει να αξιολογηθούν για μια απλή επέμβαση για την αφαίρεση του παραθυρεοειδούς. Η θεραπεία αυτής της νόσου έχει τεράστιο αντίκτυπο στην γενική υγεία του ασθενούς και στην ποιότητα ζωής του.
