Παχυσαρκία και νοσηρότητες

• Η Παχυσαρκία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (1998), είναι μια χρόνια νοσογόνος κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση λίπους μετά από αύξηση του σωματικού βάρους. Το σωματικό βάρος μπορεί να σχετίζεται και με τον θυρεοειδή και τότε χρειάζεται μία επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατρό όπως ο χειρουργός θυρεοειδούς. Αποτελεί μια σύγχρονη μάστιγα του δυτικού τρόπου ζωής (σε κάθε 3 άτομα στις δυτικές κοινωνίες 1 είναι υπέρβαρο, 1 παχύσαρκο και 1 φυσιολογικού σωματικού βάρους) και είναι η δεύτερη αιτία θανάτων, μετά το κάπνισμα, που μπορούν να προληφθούν.
• Οι παχύσαρκοι ασθενείς ζουν έως 20 χρόνια λιγότερο από τους μη παχύσαρκους, υποβάλλονται σε, κατά μέσον όρο, 6 επεμβάσεις κατά τη διάρκεια της ζωής τους για την αντιμετώπιση άμεσων επιπλοκών της παχυσαρκίας με θνητότητα έως 100% μεγαλύτερη από τους μη παχύσαρκους.
• Συνοδεύεται από σοβαρές μεταβολικές διαταραχές, γνωστές και ως ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ (κοιλιακή παχυσαρκία + 2 παράγοντες από: υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, υπερτριγλυκεριδαιμία και υπερχοληστεριναιμία, χαμηλή HDL και υψηλή LDL χοληστερόλη), καθώς και από πλήθος άλλων παρενεργειών όπως μυοσκελετικά προβλήματα, υπογονιμότητα, προδιάθεση για καρκίνους (θυρεοειδής, μαστός, παχύ έντερο κλπ.).
• ΜΕΤΡΗΣΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ – Δ.Μ.Σ.: Η παχυσαρκία μπορεί να αποδοθεί μέσω του ΔΕΙΚΤΗ ΜΑΖΑΣ ΣΩΜΑΤΟΣ (Δ.Μ.Σ.) = Βάρος (σε κιλά)/ Ύψος²(σε μέτρα).

Προκύπτει έτσι μια κατάταξη:

• ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ Δ.Μ.Σ.= 18,5 – 24,9. 
• ΥΠΕΡΒΑΡΟΣ Δ.Μ.Σ.= 25 – 29,9.
• ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ Δ.Μ.Σ.= 30 – 34,9.
• ΣΟΒΑΡΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ Δ.Μ.Σ.= 35 – 39,9.
• ΝΟΣΟΓΟΝΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ Δ.Μ.Σ.= 40 – 49,9.
• ΥΠΕΡΝΟΣΟΓΟΝΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ Δ.Μ.Σ. > 50 (ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ).
• Όταν ο Δείκτης Μάζας Σώματος (BMI) ξεπεράσει τα 35 Kg/m²
  με συνοδά προβλήματα (1 – 2 από τα παραπάνω) ή τα 40Kg/m² ακόμη και χωρίς συνοδά προβλήματα, αντιμετωπίζουμε την Νοσογόνο Παχυσαρκία, μια κατάσταση τόσο σοβαρή που όλες οι μελέτες των τελευταίων ετών δείχνουν ότι τέτοιες μορφές παχυσαρκίας δεν ελέγχονται με φάρμακα και δίαιτες και έχουν απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης.

 ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ: 

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: Δυσλιπιδαιμία, Αύξηση ολικής χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων, Αύξηση «κακής» και Μείωση «καλής» χοληστερίνης, , Μη αλκοολικές Ηπατοπάθειες (Λιπώδες Ήπαρ, Στεατοηπατίτιδα, Κίρρωση Ήπατος), Σοβαρή Παγκρεατίτιδα, 7πλάσια πιθανότητα Χολολιθίασης, 60% παραπάνω πιθανότητα Μη Ινσουλινοεξαρτόμενου Σακχαρώδη Διαβήτη (ΤΥΠΟΥ 2), Yπερουριχαιμία και Ουρική Αρθρίτιδα. Επίσης ένα ακόμα πρόβλημα που δημιουργεί η παχυσαρκία είναι η κύστη κόκκυγος και αντιμετωπίζεται με κυστη κοκκυγος laser.

• Στο πλαίσιο της υπερχοληστεριναιμίας παρατηρείται και αυξημένη εμφάνιση χολολιθίασης (× 7) και παρουσία χοληστερινικών πολυπόδων.
• Εκτός της χολολιθίασης και των επιπλοκών της που απαιτούν επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση (χολοκυστίτιδα και χολαγγειίτιδα, ύδρωπας, εμπύημα με / ή ρήξη χοληδόχου κύστης και θανατηφόρο χολοπεριτόνεο, χοληδοχολιθίαση με ίκτερο και παγκρεατίτιδα), οι παχύσαρκοι ασθενείς αντιμετωπίζουν επιπλέον τον ελαττωματικό μεταβολισμό των λιπαρών οξέων που προκαλεί εναπόθεση στο συκώτι (λιπώδης διήθηση ήπατος) με μακροχρόνια και μη αναστρέψιμη ηπατική βλάβη (στεατονέκρωση, κίρρωση ήπατος και αδενοκαρκίνωμα ήπατος).

ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: 35% παραπάνω πιθανότητα Υπέρτασης και 25% παραπάνω πιθανότητα καρδιαγγειακών επεισοδίων (Στεφανιαία Νόσος, Συμφορητική Καρδιακή Ανεπάρκεια και Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια λόγω της αθηρωμάτωσης), Ιδιοπαθής Εγκεφαλική Υπέρταση, Άνοια, Φλεβική Ανεπάρκεια και Θρομβοεμβολική Νόσος (λόγω αυξημένης ενδοκοιλιακής πίεσης και οιστρογονικών διαταραχών στις γυναίκες), Καταρράκτης.

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: Σύνδρομο υποαερισμού (περιοριστικού τύπου), Υπνική Άπνοια, Πνευμονική Εμβολή, Λοιμώξεις του αναπνευστικού (ιογενείς και βακτηριδιακές πνευμονίες μεγαλύτερης επίπτωσης και βαρύτητας).

ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: Η παχυσαρκία συνδέεται με την προδιάθεση εμφάνισης διαφόρων καρκίνων (έως και 20% σε κάποιες επιδημιολογικές μελέτες).

• Αύξηση κινδύνου εμφάνισης Καρκίνων Θυρεοειδούς, Νεφρού, Ουροδόχου κύστης, Προστάτη, Τραχήλου μήτρας, Ωοθηκών, Ενδομητρίου (× 5,4), Μαστού (× 1,5), Οισοφάγου, Παγκρέατος, Παχέος Εντέρου (× 1,7), Χοληδόχου κύστης (× 3,6).

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ (ΘΗΛΩΔΗΣ ΚΑΙ ΘΥΛΑΚΙΩΔΗΣ):

μια πρόσφατη μελέτη συνδέει την παχυσαρκία και το σχετικό κίνδυνο  εμφάνισης θηλώδους (× 1,26 φορές και × 3 συχνότητα μεγάλων όγκων ˃ 4 εκ.) και θηλακιώδους (× 1,30 φορές και × 5 συχνότητα μεγάλων όγκων) καρκίνου θυρεοειδούς στους υπέρβαρους (ΒΜΙ 25-29 kg/ m²) και παχύσαρκους (ΒΜΙ ≥ 30kg/m²)  ασθενείς σε σχέση με τους ασθενείς με φυσιολογικό βάρος (ΒΜΙ 18,5-25 Kg/m²). 

•  Δηλαδή, 1 στους 6 θηλώδεις καρκίνους θυρεοειδούς και 2 στους 3 ευμεγέθεις όγκους (˃ 4 εκ.), μπορούν να αποδοθούν στην παχυσαρκία.
• Αυξημένη επίπτωση υποθυρεοειδισμού και της αυτοάνοσης Θυρεοειδίτιδας Hashimoto (× 5 στις γυναίκες), συνδέεται με καρκινογένεση όχι μόνο στο θυρεοειδή αδένα αλλά και στο μαστό (μέσω της φλεγμονώδους οδού της κυκλο-οξυγονάσης 2).

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ: οι επιδημιολογικές ενδείξεις που εμπλέκουν ανθρωπομετρικούς παράγοντες κινδύνου συνεχώς αυξάνονται. Ιδίως στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες όλες οι ανθρωπομετρικές μεταβλητές και η αύξησή τους συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του μαστού: αύξηση βάρους, αύξηση του δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ), πηλίκο διάμετρος μέσης / διάμετρος λεκάνης, περιφέρεια μέσης (φυσιολογικές τιμές: άνδρες ˂ 102 εκ., γυναίκες ˂ 88 εκ.). Μια γραμμική  τάση αύξησης κινδύνου με την αύξηση του πηλίκου διαμέτρου μέσης / διαμέτρου λεκάνης παρατηρείται εντονότερα σε γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού. Για δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) > 31 kg/m² ο σχετικός κίνδυνος καρκίνου μαστού αυξάνει κατά × 0,54.

Αντίθετα, η απώλεια βάρους δείχνει να μειώνει τον    κίνδυνο, ειδικά  όταν συμβαίνει σε μεγαλύτερη ηλικία!

• Η βασική βιολογική υπόθεση φαίνεται ότι βασίζεται  στα επίπεδα των ενδογενών οιστρογόνων και της εμμηνόπαυσης. Η παχυσαρκία αυξάνει τα επίπεδα των κυκλοφορούντων οιστρογόνων, ινσουλίνης και παραγόντων αύξησης με χαρακτηριστικά χρόνιας φλεγμονής, που όλα αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.
• Τα οιστρογόνα, οι γυναικείες ορμόνες της γονιμότητας και της ταυτότητας του γυναικείου φύλου, κατά τη γόνιμη φάση της ζωής της γυναίκας (πριν την εμμηνόπαυση) παράγονται κατά κύριο λόγο στις ωοθήκες με το γνωστό σε όλους μας μηνιαίο κύκλο που καταλήγει σε εγκυμοσύνη ή έμμηνο ρύση. Ωστόσο κι άλλοι ιστοί του ανθρώπινου σώματος, όπως το ήπαρ και το μυϊκό σύστημα, φαίνεται να συνεπικουρούν σε αυτή τη παραγωγή.
• Η μετατροπή των επινεφριδιακών ανδρογόνων σε οιστρογόνα γίνεται στον λιπώδη ιστό μετά την εμμηνόπαυση, μέσω μιας βιοχημικής επεξεργασίας που ονομάζεται  αρωματοποίηση. Η βασική αυτή γνώση οδήγησε στη χρησιμοποίηση φαρμάκων που ονομάζονται αναστολείς της αρωματάσης και αναστέλλουν αυτή την βιοχημική μετατροπή σε οιστρογόνα στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που εμφανίζουν οιστρογονικούς (ER) ή / και προγεστερινικούς (PR)  υποδοχείς σε κακοήθειες μαστού, σε υψηλότερο ποσοστό  (~65%) από τις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗ – ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Πολλές μελέτες  είναι σε εξέλιξη, προσπαθώντας να καταγράψουν με ακρίβεια τη σχέση μεταξύ αυξημένου ποσοστού λίπους στο σωματικό βάρος σε συνδυασμό με εξωγενείς παράγοντες όπως ποιότητα διατροφής, άσκηση και καρκίνου  του μαστού. Η σχέση μεταξύ των δύο είναι σαφής, αλλά πολλά περισσότερα απομένουν να αποδειχθούν όσον αφορά τον τρόπο προδιάθεσης και τους βιοχημικούς μηχανισμούς έκφρασης αυτής της  αλληλοεπίδρασης επίσης μπορεί να δημιουργηθούν προβήματα με το έντερο και γιαυτό θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν εδικό πάνω σε αυτό το θέμα όπως ο χειρουργος παχεος εντερου.

• Περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ σε λιγότερο από 2 ποτά την ημέρα (αντιθέτως, 2 ποτήρια κόκκινο κρασί ημερησίως  έχουν προστατευτική δράση!). Οι προστατευτικοί παράγοντες μιας σωστής διατροφής, λείπουν περισσότερο σε άτομα με συνδυασμένο ιστορικό βαριάς κατανάλωσης αλκοόλ, που συνδέεται με υποσιτισμό και αυτός ο συνδυασμός δείχνει  να ευθύνεται στο 60% των περιπτώσεων Ca μαστού σε βαρείς πότες. Σε σύγκριση με μη πότες, γυναίκες που καταναλώνουν 12gr  αλκοόλ ημερησίως (σχεδόν ένα ποτό την ημέρα) έχουν σχετικό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου μαστού × 1, 10.
• Διατηρήστε ένα φυσιολογικό βάρος, ιδίως μετά την εμμηνόπαυση και ασκηθείτε τουλάχιστον 30’, 3 – 4 ημέρες την εβδομάδα.
• Καταναλώνετε τρόφιμα υψηλής περιεκτικότητας φυτικών ινών (φρέσκα φρούτα, λαχανικά, δημητριακά), χρησιμοποιείτε ελαιόλαδο (το ελαϊκό οξύ φαίνεται ότι καταστέλλει τη δράση του σημαντικότερου ογκογονιδίου του μαστού!).
• Έλλειψη και άλλων διαιτητικών παραγόντων με αντιοξειδωτική δράση, όπως τα καροτενοειδή (α – καροτένιο, β – καροτένιο, λυκοπένιο), συνδέεται με κίνδυνο για Ca μαστού: χαμηλές συγκεντρώσεις καροτενοειδών συνδέονται με σχετικό κίνδυνο για  CA  μαστού έως × 2,3!

ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΚΕΣ / ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: Υποθυρεοειδισμός και Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, Υπογονιμότητα και Διαταραχές Κύκλου, Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών, Κυτταρίτιδα,  Διαταραχές τριχοφυίας.

ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: Κύστη κόκκυγος και Δερματικές Λοιμώξεις (Ακμή, Πυώδης Ιδρωταδενίτιδα, Θυλακύτιδες).

ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ (ΤΡΙΧΟΦΩΛΕΑΚΟ ΣΥΡΙΓΓΙΟ): δημιουργείται από τη διείσδυση τριχών της περιοχής υπό πίεση, λόγω παρατεταμένης καθιστικής θέσης (γνωστή και ως νόσος των οδηγών ή νόσος του Jeep) ή, σπανιότερα, από έγκλειστα δέρματος κατά την εμβρυϊκή ζωή και είναι συχνότερη σε παχύσαρκους και δασύτριχους άνδρες μεταξύ της εφηβείας και  40 ετών, με πιο συχνή αποστηματοποίηση.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: είναι ανάλογα της φάσης εξέλιξης της νόσου από μια ήπια διόγκωση έως μια μεγάλη και επώδυνη φλεγμονή, που καταλήγει σε απόστημα με εκροή πύου από ένα εγγύς ή απομακρυσμένο  δερματικό στόμιο (συρίγγιο) και την εμφάνιση πυρετού, καταβολής, κακουχίας έως και σήψης.

• Η οξεία φάση με απόστημα πρέπει να παροχετεύεται άμεσα!

• Η χρόνια φάση με συρίγγιο χαρακτηρίζεται από συνεχή ή διαλείπουσα εκροή οροαιματηρού ή ρυπαρού υγρού.

ΠΥΩΔΗΣ ΙΔΡΩΤΑΔΕΝΙΤΙΔΑ: αυτοάνοσης αιτιολογίας, επιβάρυνση λόγω πίεσης κατάκλισης και σε σημεία ατελούς καθαριότητας, όπως οι δερματικές πτυχές.

ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΚΜΗΣ, ΘΥΛΑΚΙΤΙΔΕΣ: επιβάρυνση λόγω διαταραχών μεταβολισμού των λιπιδίων, ορμονικής παραγωγής και ισορροπίας οιστρογόνων / ανδρογόνων.

ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΗ ΠΙΕΣΗ: Αιμορροϊδοπάθεια και ορθοπρωκτικές παθήσεις, Κήλες κοιλιακού τοιχώματος, Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση, Διαφραγματοκήλη και Εσωτερικές κήλες, Ακράτεια Ούρων.

ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΟΠΑΘΕΙΑ, ΡΑΓΑΔΑ ΠΡΩΚΤΙΚΟΥ  ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ, ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ, ΠΕΡΙΕΔΡΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ:

Οι παθήσεις της ορθοπρωκτικής περιοχής απασχολούν το 80% του πληθυσμού σε κάποια φάση της ζωής τους, με αποτέλεσμα κακή ποιότητα ζωής, αναστολή της καθημερινής δραστηριότητας και, ενίοτε, έντονο πόνο.

 Αιτία δημιουργίας της αιμορροϊδοπάθειας είναι η αυξημένη πίεση στον ορθοπρωκτικό σωλήνα. Μπορεί να οφείλεται:

• Δίαιτα φτωχή σε φυτικές ίνες.
• Μη ικανή πρόσληψη υγρών.
• Κατάχρηση υπακτικών (φάρμακα που βοηθούν την αφόδευση), αντιϋπερτασικών, αντιόξινων, αντιϊσταμινικών και διουρητικών φαρμάκων.
• Έλλειψη άσκησης.
• Αναβολή της αφόδευσης (δυσκοιλιότητα, συνύπαρξη ραγάδας δακτυλίου) ή χρόνια διάρροια.
• Αύξηση βάρους και παχυσαρκία.
• Εγκυμοσύνη και τοκετός.
• Αύξηση ενδοκοιλιακής πίεσης (χρόνιος βήχας, άρση βαρών, κυρίως σε μεγάλη ηλικία).
• Προβλήματα προστάτη στον άνδρα.
• Όγκοι στην πύελο.
• Κληρονομικότητα.
• Οργανικές παθήσεις του παχέος εντέρου (κολίτιδα, πρόπτωση ορθού, καρκίνος).

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Πολλοί ασθενείς (έως 7%) μπορεί να μη γνωρίζουν ότι πάσχουν από αιμορροϊδοπάθεια. Το πιο πρώιμο σύμπτωμα είναι η αιμορραγία (ζωηρό κόκκινο αίμα με την κένωση) που μπορεί να συνοδεύεται από κνησμό στην περιοχή του πρωκτού για αυτό πρέπει να επισκεφθούν κάποιο γιατρό όπως ο χειρουργός αιμορροΐδων. Οι αιμορροΐδες 3ου & 4ου βαθμού συνοδεύονται και από έντονο πόνο, έκκριση βλέννης, κνησμό ή πόνο στον πρωκτό και αίσθημα ατελούς κένωσης του ορθοπρωκτικού σωλήνα.

ΠΡΟΣΟΧΗ:  Να μην αποδίδουμε κάθε απώλεια αίματος από τον πρωκτό σε υπάρχουσα αιμορροϊδοπάθεια ή άλλη ορθοπρωκτική πάθηση (π.χ. ραγάδα δακτυλίου).                  

ΑΠΕΥΝΘΕΙΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ!

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Σε προχωρημένα στάδια αιμορροϊδοπάθειας μπορεί να εμφανιστούν περίσφιξη, θρόμβωση, λοίμωξη (που οδηγεί στο σχηματισμό περιεδρικού αποστήματος και περιεδρικού συριγγίου ή επιμόλυνση συνυπάρχουσας ραγάδας δακτυλίου, έως και συστηματική σήψη εάν παραμεληθεί) και αναιμία (λόγω χρόνιας απώλειας αίματος).

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ

Η αιμορροϊδοπάθεια και οι ορθοπρωκτικές παθήσεις είναι χειρουργικές νόσοι και την τελική λύση δίνει η Χειρουργική. Παρ΄ όλα αυτά προληπτικά κι ανακουφιστικά, όσον αφορά στα συμπτώματα, μπορούμε να τονίσουμε τα εξής προληπτικά μέτρα: 

• Κατανάλωση υγρών (6 – 8 ποτήρια την ημέρα).
• Αποφυγή διατροφής πλούσιας σε καρυκεύματα που μπορεί να προκαλέσουν τοπικό ερεθισμό (μπαχαρικά, αλκοόλ) ή εντερική διέγερση (καφές, τσάι, νικοτίνη).
• Ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά (30 gr ινών ημερησίως).
• Σωματική άσκηση (περπάτημα, κολύμπι).
• Συγκεκριμένη ώρα καθημερινής κένωσης (π.χ. το πρωί μετά από ένα ποτήρι νερό) και σύντομη παραμονή στο μπάνιο (5’) χωρίς σφίξιμο.
• Σε περιόδους έξαρσης των συμπτωμάτων, αποφυγή μηχανικού καθαρισμού με χαρτί τουαλέτας μετά την κένωση και χρήση εδρόλουτρων κρύου νερού.
• Αντιμετώπιση δυσκοιλιότητας (διατροφή, ενυδάτωση, λογική χρήση μαλακτικών ή υπακτικών σκευασμάτων).

Συμπληρωματική είναι η αντιμετώπιση με τη χρήση φαρμάκων που βελτιώνουν τη φλεβική κυκλοφορία (φλαβονοειδή).

 ΚΗΛΕΣ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΗΛΗ; Ως κήλη ορίζεται η προβολή διαμέσου ενός χάσματος στο κοιλιακό τοίχωμα, ενός τμήματος ή ολόκληρου οργάνου της ενδοπεριτοναϊκής χώρας (λεπτό ή παχύ έντερο, επίπλουν, ουροδόχος κύστη κλπ).

ΑΙΤΙΑ:Το χάσμα αυτό μπορεί να υπάρχει εκ γενετής (αποτυχία σύγκλεισης φυσικών ανατομικών οπών), να προέρχεται από κάποιο τραυματισμό ή από χειρουργική επέμβαση (αδυναμία ουλής κοιλιακού τοιχώματος κατά μήκος της χειρουργικής τομής και διαταραχές νεύρωσης στους γύρω ιστούς), από μεταβολικούς λόγους (υποπρωτεϊναιμία και διαταραχές θρέψης λόγω υποσιτισμού, προχωρημένης ηλικίας, κακοήθειας), ή να οφείλεται σε χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (χρόνιος βήχας, δυσκοιλιότητα, ανύψωση βαρών ή βαριά χειρωνακτική εργασία, παχυσαρκία, πολλαπλοί τοκετοί).

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΜΙΑΣ ΚΗΛΗΣ: Παρατηρούμε μια προβολή μαλακών ιστών και μια διόγκωση σε μια περιοχή του κοιλιακού τοιχώματος που ελαττώνεται με την κατάκλιση (ανατασσόμενη κήλη) και η οποία, ανάλογα με τη δραστηριότητα τους ασθενούς, συνοδεύεται από διαφόρων βαθμίδων ενόχληση ή πόνο.

• Η ανάταξη μιας κήλης εξαρτάται από το περιεχόμενο που προβάλλει, το μέγεθος του στομίου του χάσματος κι από το χρόνο που βρίσκεται το περιεχόμενο εκτός του κοιλιακού τοιχώματος.
• Όταν μία κήλη δεν μπορεί να αναταχθεί ονομάζεται μη ανατασσομένη και συνήθως αποτελεί την κατάληξη μιας ανατασσομένης κήλης που, σε χρόνια βάση, εξέρχεται και εισέρχεται δι’ ενός χάσματος, δημιουργώντας συμφύσεις μεταξύ του περιεχόμενου και του στομίου (αυχένα) της κήλης.
• Μια μη ανατασσόμενη κήλη μπορεί να «περισφιχθεί», να στραγγαλισθεί δηλαδή το κηλικό περιεχόμενο σ’ ένα στενό στόμιο (περιεσφιγμένη κήλη), με αποτέλεσμα την ισχαιμία έως και τη νέκρωση αυτού.

ΣΥΝΗΘΗ ΣΗΜΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ στο κοιλιακό τοίχωμα είναι:

• Δεξιά ή αριστερά του εφηβαίου (ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ, ΜΗΡΟΚΗΛΗ, ΟΣΧΕΟΚΗΛΗ όταν καταλαμβάνει και το σύστοιχο όσχεο στους άνδρες).
• Στη μέση γραμμή της κοιλιακής χώρας (ΕΠΙΓΑΣΤΡΙΚΗ ΚΗΛΗ,  ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ).
• Προβολή δια του ομφαλού (ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ).
• Στη θέση μιας παλαιάς χειρουργικής τομής (ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ).

ΓΑΣΤΡΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ

Ως Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση (Γ.Ο.Π.) περιγράφεται το σύνολο των συμπτωμάτων που προκαλούνται από την παλινδρόμηση όξινου γαστρικού περιεχομένου στον οισοφάγο.

Το μυϊκό τοίχωμα στο κατώτερο τμήμα του οισοφάγου κατά την μετάπτωσή του στο στόμαχο, παρουσιάζει μια πάχυνση που αποτελεί το βαλβιδικό μηχανισμό του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα (Κ.Ο.Σ.), που επιτρέπει μονόδρομα τη δίοδο των τροφών από τον οισοφάγο στο στόμαχο και όχι ανάστροφα.

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ Γ.Ο.Π.: 

• Εκ γενετής ανεπαρκής Κ.Ο.Σ.
• Χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (χρόνιος βήχας, έντονη άσκηση και ανύψωση βαρών, παχυσαρκία, εγκυμοσύνη).
• Κατανάλωση λιπαρών και πικάντικων τροφών σε συνδυασμό με αλκοόλ (ιδίως κοντά στη βραδινή κατάκλιση), κάπνισμα.
• Παθολογικά αίτια γαστροοισοφαγικής στάσης και διάτασης (πυλωρική στένωση, διολίσθηση γαστρικού δακτυλίου παχυσαρκίας), παρουσία διαφραγματοκήλης (διάταση του οισοφαγικού τρήματος, δηλαδή της διαφραγματικής οπής διέλευσης του οισοφάγου και άνοδος του στομάχου πάνω από το διάφραγμα). 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ Γ.Ο.Π.:

οφείλονται στην ανεπάρκεια του βαλβιδικού μηχανισμού (Κ.Ο.Σ.).

• Οπισθοστερνικός καύσος («καούρα»), πόνος,  δυσκαταποσία.
• Βράγχος φωνής, λόξυγκας.
• Μικροεισροφήσεις όξινου γαστρικού υγρού στο βρογχικό δέντρο, με αποτέλεσμα λοιμώξεις του αναπνευστικού, χρόνιο βήχα, πυρετό έως άσθμα ή πνευμονία («χυμική πνευμονία»).
• Οισοφαγίτιδα στο κατώτερο τριτημόριο του οισοφάγου που, εάν παραταθεί, προκαλεί οισοφαγικά έλκη, αιμορραγία, στένωση.

Το 10% των Γ.Ο.Π. οισοφαγίτιδων προκαλεί μία εντερικού  τύπου μεταπλασία του οισοφαγικού επιθηλίου (οισοφάγος Barrett) και το 10% αυτών μεταπίπτει σε αδενοκαρκίνωμα οισοφάγου.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ

• ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ: μικρά, ελαφριά και συχνά γεύματα με κατανάλωση του τελευταίου γεύματος 2 ώρες πριν τη βραδινή κατάκλιση.
• ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ, ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΑΛΚΟΟΛ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΠΟΥ ΕΡΕΘΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ (ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ): μπορούν να μειώσουν ή να βελτιώσουν τα συμπτώματα.
• ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕ: λιπαρά γεύματα, τηγανητά, σοκολάτα, καφέ, μέντα, μπαχαρικά, όξινους χυμούς φρούτων, αεριούχα ποτά, γλυκά με σιρόπι, πίττες με φύλλο, σούπες το βράδυ.
• ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ: σφικτές ζώνες και στενά ρούχα, το σκύψιμο με γεμάτο στομάχι, τη βραδινή κατάκλιση πριν τη διέλευση 2 ωρών από το τελευταίο γεύμα και την ευθεία, οριζόντια θέση ύπνου (ανασηκώστε το πάνω μέρος του σώματος με μαξιλάρι κάτω από την πλάτη).
• ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΝΤΙΟΞΙΝΑ: συχνά είναι απαραίτητη για μακρά χρονικά διαστήματα και όχι χωρίς επιπλοκές.
• Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ έχει θέση στις περιπτώσεις μη ανταπόκρισης στη συντηρητική και φαρμακευτική αγωγή και είναι ο μόνος τρόπος πρόληψης καρκίνου του οισοφάγου, ιδίως στις περιπτώσεις που η Γ.Ο.Π. οφείλεται στην ύπαρξη διαφραγματοκήλης.

ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: Εκφυλιστική Οστεοαρθροπάθεια Γονάτων, Ισχίων – Λεκάνης, Σπονδυλικής Στήλης (αυξημένη πίεση στην όρθια στάση).

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ: Κοινωνικός αποκλεισμός, κατάθλιψη, αυτοκτονικές τάσεις.

• Η αγωγή με αντικαταθλιπτικά μπορεί να βοηθήσει, αλλά η συνυπάρχουσα διαταραχή στην παραγωγή νευροορμονών, κυρίως της σεροτονίνης, μπορεί να αποδειχθεί ανθεκτική.
• Ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχολογικής υποστήριξης παρουσιάζει καλύτερα μακροχρόνια αποτελέσματα.

ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ;

Η χειρουργική κατά της Παχυσαρκίας (Βαριατρική Χειρουργική) είναι η πιο αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση για μακροχρόνια απώλεια βάρους, βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσης και της ανταπόκρισης σε θεραπεία ή ολοκληρωτικής αντιμετώπισης των παθήσεων που τη συνοδεύουν (υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης καρδιαγγειακές παθήσεις, υπνοαπνοϊκό σύνδρομο, κλπ).

Οι επεμβάσεις αυτές γίνονται ενδοσκοπικά (λαπαροσκοπικά ή και ρομποτικά), μέσω μικρών οπών στο κοιλιακό τοίχωμα και χρήση εξελιγμένων ιατρικών εργαλείων και οθονών (monitors) με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου, την ταχύτερη ανάρρωση και γρήγορη επιστροφή στην καθημερινότητα, με θεαματικά αποτελέσματα:

• Μείωση του επιπλέον σωματικού βάρους: 70 – 80 %.
• Βελτίωση ή ίαση του σακχαρώδη διαβήτη: > 83 %.
• Βελτίωση ή θεραπεία της υπέρτασης: 80 %.
• Βελτίωση της δυσλιπιδαιμίας: 60%.
• Βελτίωση ή ίαση του υπνοαπνοϊκού συνδρόμου: 70 – 98 %.
• Βελτίωση της γονιμότητας.
• Βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της ικανότητας προς εργασία.
• Σημαντική ανακούφιση του αρθριτικού πόνου.
• Μείωση της πιθανότητας πρόωρου θανάτου: 89%.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

• Δ.Μ.Σ. > 35 με εκδηλωμένα, ήδη, συνοδά προβλήματα (Σακχαρώδη Διαβήτη, Αρθρίτιδα, Υπερλιπιδαιμία κλπ).
• Δ.Μ.Σ. > 40 με ή χωρίς προβλήματα.
• Παραμονή σε αυτόν το Δ.Μ.Σ. για παραπάνω από 5 έτη.
• Αποτυχία απώλειας βάρους με συντηρητικές μεθόδους (διατροφικά προγράμματα με ή χωρίς συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή).
• Απουσία μεταβολικών, ενδοκρινολογικών νοσημάτων, σοβαρών παθήσεων του πεπτικού συστήματος, ηπατικής κίρρωσης.
• Απουσία σοβαρής ψυχικής νόσου κι αποκλεισμός ασθενών με σοβαρές κοινωνικές διαταραχές (κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών).

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

ΠΟΣΟΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΡΟΣΛΑΒΑΝΩΜΕΝΗΣ ΤΡΟΦΗΣ: Επιτυγχάνεται με τις ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ (Γαστρικός Δακτύλιος, Γαστρική Πτύχωση) και με την Κάθετη Γαστροπλαστική δίκην «μανικιού» ή SLEEVE Γαστρεκτομή → με ταυτόχρονη μείωση της γρελίνης,  μιας νευροορμόνης που ελέγχει το αίσθημα της πείνας (ΜΙΚΤΗ ΔΡΑΣΗ).

ΠΟΣΟΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ & ΔΥΣΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΘΡΕΠΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ: Η δυσαπορρόφηση  επιτυγχάνεται με διαφόρων τύπων γαστρικές παρακάμψεις (ΓΑΣΤΡΙΚΑ BY-PASS), που είναι και περιοριστικές και δυσαπορροφητικές (μικτές) τεχνικές.

• ΟΛΕΣ οι τεχνικές ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ την ανάγκη μιας ολοκληρωτικής αλλαγής του τρόπου ζωής των ασθενών, με την υιοθέτηση υγιεινής διατροφής και ήπιας άσκησης (τουλάχιστον 40 λεπτά άσκησης / 3 φορές την εβδομάδα). → ΤΡΙΠΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ!
• Η επιλογή της «κατάλληλης» επέμβασης πρέπει να στηρίζεται στην ολοκληρωμένη αξιολόγηση του ασθενούς από την ομάδα Βαριατρικής Χειρουργικής (ειδικός μεταβολισμού, ψυχολόγος, χειρουργός, αναισθησιολόγος), τη λήψη του ατομικού ιστορικού, των διατροφικών συνηθειών, του ψυχολογικού προφίλ, της καμπύλης βάρους και του ποσοστού λίπους σώματος.
• Η τελική επιλογή γίνεται με την ενημέρωση του ασθενούς και την πλήρη συναίνεσή του, με στόχο την επιλογή της κατάλληλης γι’ αυτόν και όχι της «ιδανικής» επέμβασης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤ. ΜΠΙΝΙΑΡΗΣ, MD, PhD (IT.)

Χειρουργος Παχυσαρκιας