ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΕΚΤΟΜΗ

• Η χοληδόχος κύστη (ή «χολή») βρίσκεται στην κάτω και έσω επιφάνεια του δεξιού ηπατικού λοβού και αποστολή της είναι να αποθηκεύει τη μεγαλύτερη ποσότητα της ηπατικής παραγωγής χολής που, μαζί με τα παγκρεατικά ενζυμα και μέσω ενός δικτύου λεπτών σωληναρίων (κοινός ηπατικός → κυστικός → χοληδόχος + παγκρεατικός πόρος), καταλήγει στο λεπτό έντερο (12δάκτυλο) και είναι υπεύθυνη για την πέψη και απορρόφηση των λιπαρών και των άλλων θρεπτικών συστατικών ενός γεύματος.
• Οι χειρουργικές παθήσεις της χοληδόχου κύστης προκαλούνται από χολολιθίαση, δηλαδή το σχηματισμό χολολίθων («πέτρες» → χοληστερινικοί, αυξημένος καταβολισμός αιμοσφαιρίνης επί εδάφους αιμολυτικών αναιμιών), από πολύποδες (κυρίως αντιδραστικοί αλλά και αδενωματοσικοί) και καρκίνο της χοληδόχου κύστης.
• Τα συμπτώματα αφορούν κάποιου βαθμού φλεγμονή του οργάνου (χολοκυστίτιδα), η οποία μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια και εκδηλώνεται με διάφορης έντασης κοιλιακό άλγος στο (ΔΕ) υποχόνδριο και στο επιγάστριο, έμετο, δυσπεψία, πυρετό. 

• Προχωρημένα στάδια φλεγμονής είναι ο ύδρωπας και το εμπύημα της χοληδόχου κύστης, καταστάσεις που μπορεί να συνοδεύονται από ίκτερο, πόνο, ηπατική βιοχημεία επηρεασμένη, υψηλό πυρετό και απαιτούν άμεση χειρουργική αντιμετώπιση. 
• Απόφραξη του χοληφόρου δέντρου ή / και παγκρεατίτιδα μπορεί να προκληθούν από χοληδοχολιθίαση ή / και μικρολιθίαση (παρουσία πέτρας στον χοληδόχο πόρο / χολολιθίαση με «πέτρες» διαμέτρου ˂ 1 εκατοστού, που μπορούν να περάσουν στο χοληδόχο πόρο).
• Η διάγνωση είναι πολλές φορές τυχαία κατά τη διερεύνηση ενός πόνου στην περιοχή του στομάχου και γίνεται με το υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, ενώ πιο προηγμένες απεικονιστικές μέθοδοι είναι η αξονική τομογραφία άνω κοιλίας και η ανάστροφος μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

• Η θεραπεία είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή, η οποία από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποτελεί τη μέθοδο ρουτίνας για την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης με χαμηλό ποσοστό περιεγχειρητικής νοσηρότητας (0,5%).
• Η πιθανότητα μετατροπής της στην παραδοσιακή «ανοικτή» μέθοδο χολοκυστεκτομής είναι ˂1% και έγκειται στην κρίση του χειρουργού (πριν ή κατά τη διάρκεια της επέμβασης).

Τα πλεονεκτήματα σε σχέση με την «ανοικτή» μέθοδο είναι:

• Μικρής έκτασης χειρουργικό τραύμα μέσω ειδικών εργαλείων εισόδου και εργασίας (trocars, ενδοσκόπιο και ενδοσκοπικές λαβίδες), με αποτέλεσμα μία τομή του 1 εκ. και 3 τομές του 0,5 εκ.
• Μεγέθυνση του χειρουργικού πεδίου (× 10-15 φορές), προβολή σε ειδική 3HD οθόνη (monitor) και κατευθυνόμενο φωτισμό με πηγή ψυχρού φωτός, που επιτρέπουν το χειρισμό λεπτών ανατομικών δομών με ακρίβεια και την ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος και της χολόρροιας.
• Αποτελεσματική διερεύνηση όλου του συστήματος των χοληφόρων (μέσω διεγχειρητικής χολαγγειογραφίας ή χοληδοχοσκόπησης).
• Μείωση του εσωτερικού μετεγχειρητικού τραύματος, λύση των συμφύσεων της χοληδόχου κύστης με ευγενείς γειτνιάζουσες δομές (χοληδόχος πόρος, 12δάκτυλο), καθώς και των μετεγχειρητικών επιπλοκών του χειρουργικού τραύματος (διαπύηση, διάσπαση, δημιουργία μετεγχειρητικών κηλών).
• Μικρή διεγχειρητική επιβάρυνση του αναπνευστικού και καρδιαγγειακού συστήματος, που επιτρέπει με ασφάλεια την αντιμετώπιση και καρδιολογικών ασθενών, παχύσαρκων ασθενών, ασθενών που νοσηλεύονται σε Μ.Ε.Θ.
• Έξοδος από το Νοσοκομείο την επόμενη ημέρα, ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου, γρηγορότερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες και μικρότερο κόστος νοσηλείας.