Αποκατάσταση μετά τη Μαστεκτομή

Η αποκατάσταση του μαστού μετά από επέμβαση μαστεκτομής μπορεί να είναι είτε άμεση, να γίνει δηλαδή στον ίδιο χειρουργικό χρόνο (ταυτόχρονα) με την επέμβαση της μαστεκτομής, είτε απώτερη μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ανάλογα με την κατάσταση του δέρματος της περιοχής.

Η άμεση αποκατάσταση του μαστού γίνεται σε μια ή δύο φάσεις (χρόνους): κατά τη διάρκεια μιας μαστεκτομής με διατήρηση του δέρματος (SKIN SPARING) ή και του συμπλέγματος θηλής – θηλαίας άλω (NIPPLE SPARING), με απ’ ευθείας τοποθέτηση ενθέματος σιλικόνης (ανατομικού προφίλ) και άμεση αρχή των ακόλουθων θεραπευτικών χειρισμών (χημειοθεραπεία), διαφορετικά τοποθετείται διατατήρας ιστών (tissue expander) κάτω από τους θωρακικούς μύες, ο οποίος διατείνεται σταδιακά (ανά 7-10 ημέρες) και δίνει τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε τον μαστό μετά από λίγο διάστημα με μόνιμο ένθεμα σιλικόνης. Η διαδικασία αυτή δεν αναιρεί τον ογκολογικό χειρισμό της ασθενούς (χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία) απλώς τον καθυστερεί μικρό χρονικό διάστημα ολίγων εβδομάδων (6-8 εβδομάδες), που δεν θεωρείται κρίσιμο για την πρόγνωση της νόσου. Η τοποθέτηση ενθέματος σιλικόνης μετά τη διάταση του δέρματος, είναι μια χαμηλής βαρύτητας επέμβαση. Επιπλέον η παρακολούθηση του μαστού για τυχόν τοπική υποτροπή του όγκου δεν εμποδίζεται από το ένθεμα.

Λέγεται η αποκατάσταση η οποία πραγματοποιείται αρκετό χρονικό διάστημα μετά από την αρχική επέμβαση μαστεκτομής και αφού έχει ολοκληρωθεί η θεραπεία της ασθενούς (χημειοθεραπεία, ή και ακτινοθεραπεία). Όταν η ασθενής δεν έχει υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία η αποκατάσταση του μαστού ακολουθεί τη ίδια διαδικασία, που πριν αναφέραμε. Την τοποθέτηση, δηλαδή, διατατήρα ιστών για να δημιουργήσουμε περίσσεια δέρματος και στη συνέχεια αντικατάστασή του με μόνιμο ένθεμα σιλικόνης. Είναι λοιπόν δύο επεμβάσεις: μία για την τοποθέτηση του διατατήρα και μία για την αντικατάστασή του με το μόνιμο ένθεμα αφού προηγουμένως αυτό έχει διαταθεί σε εβδομαδιαίες επισκέψεις. Και οι δύο επεμβάσεις είναι εύκολες με την ασθενή να εξέρχεται από την κλινική την ίδια ημέρα.

Σε περίπτωση που η ασθενής έχει υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία, το δέρμα έχει χάσει την ελαστικότητά του και έχει μειωμένη αιμάτωση. Στην περίπτωση αυτή δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενθέματα σιλικόνης. Η επέμβαση επιλογής στην περίπτωση αυτή είναι η μεταφορά αιματούμενου ιστού ( κρημνού). Ο πλέον προτεινόμενος και πιο συχνά χρησιμοποιούμενος κρημνός είναι ο TRAM (εγκάρσιος κρημνός του ορθού κοιλιακού μυός) που χρησιμοποιεί για την αποκατάσταση του μαστού το κάτω μέρος της κοιλιακής χώρας. Με τη τεχνική αυτή επιτυγχάνουμε ένα άριστου αποτέλεσμα επανόρθωσης με υφή του δέρματος συμβατή με το μαστό και ταυτόχρονα κάνουμε και μια κοιλιοπλαστική συνήθως αναγκαία στις περισσότερες ασθενείς. Η επέμβαση αυτή είναι βαρύτερη και επιβάλλει νοσηλεία της ασθενούς για λίγες ημέρες. Ο δεύτερος σε συχνότητα χρησιμοποιούμενος κρημνός είναι εκείνος του πλατύ ραχιαίου μυός (LDF), ο οποίος όμως για να επιτύχουμε περισσότερο όγκο απαιτεί και τη χρήση ενθέματος σιλικόνης. Μειονέκτημα επίσης του κρημνού αυτού είναι η τροποποίηση της πίσω γωνίας της μασχάλης αφού ο μυς αυτός τη σχηματίζει, και επίσης η πιθανότητα να δημιουργηθεί δύσμορφη ουλή στη περιοχή από την οποία λαμβάνεται ο κρημνός αυτός. Και για αυτή την επέμβαση χρειάζεται η παραμονή της ασθενούς στο Νοσοκομείο για λίγες ημέρες. Υπάρχουν και άλλοι κρημνοί που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση του μαστού αλλά η χρήση τους είναι λιγότερο συχνή.